Pazartesileri engineering materials dersinden sonra yaklaşık 3 saat boşluğumuz var. Biz de Gökçe ile İstiklal caddesinde dolaşıp sonrasında Maslak’a dönüyorduk. Geçen hafta yine tünele kadar yürümüştük ki aklıma yürüyerek Karaköy’e inmek geldi. Gökçe daha önce hiç bu yoldan geçmediğinden yolu uzatarak Karaköy’e indik, ardından Kabataş’a kadar yürüdük. Hava da güzel olunca içimden fotoğraf çekmek geldi ama hazırlıksız gelmiştik. Biz de ertesi hafta hava güzel olursa bu yürüyüşü tekrarlayalım diye sözleştik. Dün hava ne çok güzel ne de çok soğuktu. Her zamanki gibi ders çıkışı buluşup yola koyulduk. Önce İstiklal caddesinde sağa sola bakınarak ilerledik. Hem yürüdüm hem fotoğraf çektim, haliyle pek de güzel bir şeyler çekemedim:) Aşağıda gezintimizin başlarına ait bir fotoğraf, saat henüz 10:30 gibi olduğundan fazlaca bir kalabalık yok…

Sonrasında Galatasaray Lisesini geçtik ve bir börekçide mola verdik. Bir çeşit sabah kahvaltısı yaptık. Demleme çayları olduğu için ara sıra gittiğim ufacık bir mekan.  Üç haftadır aynı gün ve aynı saatte oraya gelen iki kız için Börekçi ne düşünüyor acaba merak ediyorum 🙂 Görüldüğü gibi bizden başka da kimse yokmuş üst katta,

Börekçinin hemen yan tarafındaki Saint Antoine Katolik Kilisesi’ne girdik. İçeride fotoğraf çekemedim fakat dışarda bir kaç tane çektim. Aşağıda soldaki fotoğraf kilisenin ön cephesi, sağdaki ise içinde ne olduğunu bilmediğim giriş kısmı. Giriş kapısının üzerindeki köprü gibi duran bölüm çok hoşuma gidiyor. Orada oturup caddeden geçenleri izlemek güzel olurdu 🙂

Sonrasında biraz daha yürüyüp müzik aleti satılan dükkanların önünden geçerek yokuş aşağı inmeye başladık. Her yer turist dolu, özellikle Almanca ve İspanyolca konuşan bir sürü insanla karşılaştık. Fakat daracık yolda öyle bir araç trafiği var ki yürümekte güçlük çektik. Sokak arasından birdenbire karşımıza çıkan Galata Kulesi’ni çekmekte oldukça zorlandım. Zaten güçlükle bir açı yakalıyorum ve tam çekiyorum derken üzerime gelen bir araba ile uzaklaşmak zorunda kalıyorum, neyse haliyle fotoğraflar kötü çıktılar 🙁

Yokuşun sonunda dün ilk defa farkettiğim bir heykel, belki yirmi kere geçtiğim bu yolda bazı şeyleri hala farketmemiş olmam tuhaf. Demek ki bu noktada ilk defa kafamı havaya kaldırmışım. Köşede sağdaki binanın cepsesinde bulunan bu heykelin de içime sinmeyen bir fotoğrafı ile yolumuza devam ettik.

Nusretiye Camii girişi ve yol boyu çekilmiş diğer bir kaç fotoğraf;

Mimar Sinan Üniversitesi önünden geçişimiz sırasında bahçede gördüğümüz çalışan bir kız. Kendisi halinden memnun görünüyor fakat biz Gökçe’yle İTÜ Mimarlık fakültesinde çektiğimiz işkence günlerini hatırlayıp kızcağıza acıyan bakışlar attık 🙂

Bir kaç senedir her Nisan’da tekrarlanan, İstanbul’un her tarafına dikilen lalelerden bazıları;

Bu sivri yapraklı olanlar sanırsam İstanbul Lalesi olarak bilinen bir tür lale. Bu çiçekleri Mimar Sinan Üniversitesi civarında çektim  fakat farklı yerlerde öyle güzel laleler dikilmiş ki, insan hayran oluyor.

Bunlar da civardaki bir çiçekçi dükkanında çekilmiş kaktüsler. Geçenlerde radyasyonu emdiği gerekçesiyle bilgisayarımın yanına koymam için kardeşimin aldığı bir minik kaktüs de benim masamda bulunuyor. Benimkinin üzerinde böyle renkli çiçekler yok ama, aklıma gelmişken onun da bir fotoğrafını ekleyeyim 🙂

Gezinin sonu, İstanbul’da bahar denince hemen akla gelen erguvanlardan biri, Masal gibi bir görüntüsü vardı ama ben hızlı hızlı yürümeye çalışırken istediğim gibi çekemedim. Hele etraftaki rengarenk laleler inanılmazdılar. O ara yanımızda trafiğe takılan İETT otobüsünü görünce Gökçe ile hemen atladık. zaten hayli yorulmuştuk ve öğleden sonraki derse neredeyse geç kalmıştık. Sonraki haftalarda başka yerleri keşfetme fikriyle gezimizi bitirdik…

İstanbul’un diğer laleleri…

Benim kaktüsüm ;