Uzun bir tatilden sonra okulumuza geri döndük. Ne kadar mutluyuz değil mi:) Aslında ben mutluyum çünkü tatilde sıkılmıştım. Bugün okulun ilk günüydü ve kendi adıma söyleyebilirim ki adapte olmakta güçlük çekmedim. Herzamanki gibi güne akışkanlar mekaniği ile başladım. Elektrik mühendisliğinin temelleri ile bitirdim. Okuldan ayrı kaldığım süre içinde bloğumla da ilgilenemediğimi farkedip bir kaç şey yazayım dedim.

Öncelikle bayram dönüşü yaşadığımız muhteşem şehirlerarası seyahat ile başlayayım ben. Daha önce de söylemiştim. Ailem Amasya’nın Merzifon ilçesinde yaşadığı için bayram tatilinde kardeşim Elif ile ailemizi ziyarete gittik. Herşey çok güzeldi. Tıka basa yedik içtik ve dönüş için bavullarımıza Elif’ciğim ile kurban hakkımızı doldurduk:) Zaten giderken bavula birşey koymamıştık ki dönüşte bol bol yiyecek getiririz diye. Annem orada bizim için kavurma falan hazırlamıştı, bir de ben kocaman bir poşet dolusu ceviz ayıkladım ki haftasonları Elif ile cevizli kek falan yaparız diye. Yer olsa ve dökülmeyeceğini bilsek turşu falan da getirecektik ama olmadı. Zaten eve çalışırım diye götürdüğüm dinamik ve mukavemet kitapları oldukça büyük bir yeri kaplamıştı. En kötüsü tek bir soru dahi çözmeden geri getiriyordum:( Neyse hazırlandık ve cumartesi akşamı otogara gittik. Uçakla gelmeyi biz de çok isterdik fakat bayram zamanı biletler 200 ytl nin üzerine çıkıyor ve malesef bizim oraya yalnız thy gidiyor. Herneyse kardeşim thy’yi konforu ile aratmayacak Lider Turizm’den biletlerimizi almıştı. Lider Turizm de ne demeyin çok ayıplarım bilmezseniz. Bizim oranın varan’ı işte:P Elif hemen atlamasın “ben mi istedim orayı” diye, onun da suçu yok tabi çünkü hem bayram hem de askerlerin gidişi sebebi ile bilet bulmak imkansızdı. Lider Turizm’de çok birşey beklemesek de en azından standart bir yolculuk umuyorduk. Üstelik biletimizi haftalar öncesinden almıştık ve ek sefer olma ihtimali yoktur diye düşünüyorduk. Taa ki… Söylemeye dilim varmıyor ama otogarda uzunca yani yaklaşık 40 dk gelmeyen otobüsü bekledikten sonra bizi “işte otobüsünüz bu” diye üzerinde Lider bile yazmayan bir tekerlekli araca götürdüler.Çamoluk seyahat diye bir firmanın otobüsü. İçinde kimse yoktu. Dolayısıyla oradan kaldırıdığı ortadaydı. Normalde bu otobüsün yolcusu ile Samsun tarafından gelmesi gerekiyordu. Biz o an zaten şoktaydık. Ama yapacak da birşey yoktu. Zaten yer yer kavga gürültü başlamıştı ve firma görevlileri tartışarak derdinizi anlatabileceğiniz, sizi anlayacak ve çözüm sunacak kapasitede insanlar gibi görünmediklerinden biz de kardeşim Elif ile geri kalan yaklaşık 40 kişiyle aynı kadere razı olduk. 5-6 numaralı koltuklarımıza oturduk. Tesadüf liseden arkadaşım Nil de bir kaç koltuk gerideydi. Bahane ile onla görüşmüş oldum. Elif de liseden arkadaşı Hakan ile sohbet etti. Hakan da hemen bizim yan tarafımızda oturuyordu.

Neyse gecikmeli de olsa yola çıkmayı başardık.  Şoförün yanındaki eleman, host da diyebiliriz neyse işte o garip çocuk telefonları kapatalım diye bağırdı. Herkes koptu.Bu otobüsün nesine kapatacağız ki diye. Arkadaki teyze “Adettendir kapatalım” şeklinde açıklama yaptı. Daha 10 km gitmedik şoförün cebi çaldı (nedense şoförün cebi araca zarar vermez ve şoförün sigarası sağlığa zararlı değildir). Arayan Hakan’ın babası. Arabanın anahtarını yanına almış meğer ileride bir benzin istasyonunda durduk çocuk anahtarları oraya bıraktı. Tam yola devam ediyoruz dedik beş on km gitmeden bagaj kapağı açıldı diye bağrışmalar oldu. Durduk. Zar zor kapattılar ve devam ettik. Az ilerde yine açıldı. Yine inildi falan bu defa yolculardan biri tekmeleyip kapatmış. Tabi her durmada millet de inip bir sigara yakmayı ihmal etmedi (adettendir). Neyse gece saat 1 buçuk gibi tv çalıştı. Bu saatte ne filmi derken bir de baktık ki Latif Doğan ve küstüm diye bir klip sonrasında Ankaralı Turgut ve yine Latif Doğan, en nihayetinde Elif dayanamadı kapattırdı. İlginç bir hizmet anlayışı en nihayetinde. Adamlar sıkılmayalım diye düşündüler sanırsam. Sonrasında Elif’le yer değiştik. Yolu izlemekten uyuyamıyordum çünkü. Şoför öyle iğrenç araba kullanıyordu ki sollama yapmaması gereken ne kadar yer varsa adam inadına atladı. Nasıl geldik ben şaşıyorum. Zaten o kadar yol boyunca tek şoförle gelmemiz bile hataydı. Yerimi değişince uyumuşum.

İzmit’de kavga sesleri ile uyandım. Bir adam bavulunu bulamadığı için şoförle kavga ediyordu. Biraz kulak kabartınca anladık ki bizim Hakan’ın bavul yolda açılan bagajdaymış ve düşmüş. İçinde 1.5 milyar değerinde kamera olduğunu daha da önemlisi resmi  evraklar olduğunu söylüyordu. Şoför telefonumu vereyim sen beni ara diyor, muavin “bas git abi bırak şunu” şeklinde saçmalıyordu. Hakan “Polis gelmeden bırakmam,  tutanak tutturcam” dedi. Biz de takdir ettik, hiç başımıza gelmedi ama böyle birşey başımıza gelse bizim aklımıza tutanak tutturmak gelmezdi sanırım. Neyse polis geldi falan filan, biz yaklaşık 1 saat İzmit’te bekledik bu arada. Nihayetinde yola çıkıldı. Ama hala bizim bavuldan endişe ediyorduk. Çünkü bizimki de aynı yerdeydi ve İzmit’te beklerken Elif bizimkini kontrole indiğinde bakmasına izin verilmemişti. Nil de aynı şekilde bakmaya gitmiş ve o bölmenin oldukça boş olduğunu görmüştü. Neyse biz Kavacık’a kadar bavulumuz aşağıda mı değil mi öğrenemedik. İşin kötü tarafı kaybolmuş olsa içinde kavurma ve kırılmış ceviz vardı mı diyecektik. Utanç verici:) Neyse ki bizimki arkada olduğu için birşey olmamıştı. Hakan’ın bavulunun haberini yakında alırız. Sanırım geçtiğimiz yolları arkadan bir araba ile kontrol ettiler. Umarım bulunur ve umarım böyle iğrenç bir yolculuğu bir daha yaşamam.

Bu konuyu kapatıp bugüne dönmek istiyorum. Haftaya iyi başladım çünkü Akışkanlar Mekaniği ikinci vizesinden 100 almışım:) Kendimi kutluyorum.Şimdi biraz diğer derslere çalışmak için yazma işine ara veriyorum…